Στη ψυχολογία της ανθρώπινης φύσης, πολλοί από μας χρειάζονται να νιώσουν τα εξής τρία πράγματα μέσα στις σχέσεις που έχουν με άλλους ανθρώπους: Αναγνώριση, δύναμη και έλεγχο, και αξία. Οι ανάγκες αυτές πηγάζουν από την αποσύνδεση που νιώθουμε με τον Εαυτό μας. Δηλαδή, η ανάγκη αυτή είναι κατασκευασμένη από τον νου, και πιο συγκεκριμένα το ‘εγώ’, που ενώ είναι και το ίδιο κατασκευασμένο, προσπαθεί να δώσει υπόσταση στον εαυτό του και να αντισταθμίσει την αποσύνδεση που βιώνουμε. Εκείνο που ίσως χρειάζεται να αναγνωρίσουμε είναι ότι οι ανάγκες αυτές είναι πλασματικές, στα όρια των σκέψεων μας και δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια. Συμβαίνουν μέσα στα πλαίσια της αλληλεπίδρασης που έχουμε με την κοινωνία, στις σχέσεις μας, στον νου. Πάντα στα πλαίσια αυτά, συνηγορούμε υπέρ μιας υγιής αλληλοεπίδρασης με τα μέρη αυτά.
Η αυθεντικότητα που απορρέει από την επανασύνδεση με την εγγενή μας φύση, είναι περισσότερο από αρκετή για να καταλάβουμε ότι δεν χρειαζόμαστε να εξαρτόμαστε από την κρίση κάποιου ή κάποιων άλλων για να νιώσουμε την αξία μας ή για να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας.
Αυτό που χρειαζόμαστε πιο πολύ από όλα είναι η έκφραση της αγάπης, της καλοσύνης, της αποδοχής, της κατανόησης, πρώτα προς τον εαυτό μας και μετά προς τους άλλους. Αυτή είναι η φύση μας. Αυτός είναι αληθινά ο Άνθρωπος.
Και ενώ έχουμε τις αδυναμίες, τα πάθη και τα λάθη μας. Αυτό που θα μας βοηθήσει να ελαφρύνουμε τα βιώματα μας, είναι, πρώτα να αναγνωρίσουμε τις πτυχές του εαυτού μας που κουβαλούν πόνο και να τον απελευθερώσουμε. Να τον αγκαλιάσουμε με την αγάπη της ύπαρξης μας και να τον φέρουμε στο φως της συνειδητότητας μας όπου θα εξιλεωθεί.
