
Αλήθεια, τι θέλουμε από τη ζωή μας και γενικά από τους ανθρώπους; Θέλουμε σεβασμό, αγάπη, συμπόνια, ενσυναίσθηση, καλοσύνη, συμπαράσταση, αποδοχή, φιλία, βοήθεια, κάποιον να μιλήσουμε, προσφορά, ευκαιρίες; Αν θέλουμε κάποια από αυτά ή όλα ή και άλλα ή πιο πολλά ακόμη, θα πρέπει να αναλογιστούμε αν εμείς οι ίδιοι είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε με τη σειρά μας ακριβώς τα ίδια πράγματα στους άλλους.
Θα ήταν παράλογο ως και περίεργο να ζητάμε κάτι από τους ανθρώπους την στιγμή που εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε. Και δεν μιλάμε εδώ για υλικά αλλά για πιο ουσιαστικά πράγματα όπως αυτά που αναγράφονται πιο πάνω. Γιατί; Διότι όλα αυτά, πρώτα δεν στοιχίζουν τίποτε και δεύτερον είναι θετικές στάσεις και συμπεριφορές που όλοι ανεξαίρετα και απολυτά έχουμε μέσα μας.
Είμαστε διατιθέμενοι λοιπόν να γίνουμε αυτός που θα θέλαμε να να έχουμε κοντά μας; Για όλα αυτά που παραπονιόμαστε ή είμαστε επικριτικοί από καιρό σε καιρό, αν ψάξουμε καλά μέσα μας θα βρούμε ανάλογες δικές μας συμπεριφορές που προκάλεσαν τα ανάλογα συναισθήματα σε άλλους ακριβώς όπως τα βιώνουμε και εμείς εκείνες τις στιγμές που εκφραζόμαστε. Τις στιγμές που συμβαίνει αυτό ας γίνουμε πιο συμπονετικοί. Χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να ανεχόμαστε κακές συμπεριφορές, ας βοηθήσουμε εκεί που μπορούμε μέσα από την ενσυνείδητη αντίληψη μας, ότι οι έντονες και αρνητικές συμπεριφορές είναι προϊόν φυλαγμένου, ανέκφραστου και ανολοκλήρωτου παιδικού συναισθηματικού πόνου. Με την αντίληψη αυτή μπορούμε να βρούμε και να απαλύνουμε και τον δικό μας πόνο.
Είναι μέσα από την επίγνωση ότι δεν υπάρχουν “άλλοι”, όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με κάποιο τρόπο, είναι οι αθέλητοι δάσκαλοι μας, οι αφελείς μαθητές μας, οι συναισθηματικοί καθρέφτες μας και η αντικειμενική εικόνα της σκιάς του “εγώ” μας. Όταν καλλιεργήσουμε, μέσα από την καθημερινή μας τριβή με τους ανθρώπους, την επίγνωση αυτή, τότε οι άνθρωποι οι ίδιοι μεταμορφώνονται μαζί μας. Βήμα βήμα, μέρα με τη μέρα θα διαπιστώσουμε μικρά θαύματα να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας. Είναι εκπληκτικές οι αλλαγές που συμβαίνουν, γιατί όπως οι άλλοι είναι καθρέφτες για εμάς, και `μεις είμαστε καθρέφτες γι’ αυτούς.
Η προσφορά, η θετική στάση και συμπεριφορά μας είναι αυτό που μας φέρνει πιο κοντά σ’ αυτό που είμαστε, αυτό που ξεχάσαμε, που καλύφτηκε από τα σύννεφα του “εγώ” που πίσω απ’ αυτά, είναι πάντα ο ήλιος που εκπέμπει αδιάκοπα το φως του παντού.