Για να μη ξεφεύγουμε

Βρήκα κάπου στο διαδίκτυο το ακόλουθο ενδιαφέρον κείμενο και σκέφτηκα να το μεταφράσω. Ο συγγραφέας του δεν αναφέρεται στη πηγή από όπου το πήρα.

Αναλογιστείτε λοιπόν.

Στο έτος 2123, σε ακριβώς 100 χρόνια από τώρα, θα έχουμε ήδη φύγει από τη ζωή και θα αναπαυόμαστε όλοι δίπλα στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Τα σπίτια μας, τα οποία έχουμε δουλέψει τόσο σκληρά για να φτιάξουμε, θα είναι κατειλημμένα από εντελώς ξένους ανθρώπους και θα έχουν ότι είναι δικό μας αυτή τη στιγμή. Ότι κατέχουμε, ακόμα και το ακριβό αυτοκίνητο που δεν αγοράσαμε ακόμη, τελικά θα διαλυθεί ή θα πουληθεί σε έναν συλλέκτη που κανείς δεν θα ξέρει ποιος είναι.

Οι απόγονοί μας δεν θα μας αναγνωρίζουν ούτε θα μας θυμούνται για πολύ. Πόσοι από εμάς ξέρουμε το όνομα του πατέρα του παππού μας; Λίγα χρόνια μετά που θα φύγουμε, η ιστορία, οι φωτογραφίες και η ζωή που ζήσαμε θα ξεθωριάσουν στη λήθη, οπότε θα μας θυμούνται μόνο ως ένα πορτρέτο στο ράφι κάποιου. Δεν θα μείνει κανένα ίχνος από μας.

Ίσως αν αφιερώναμε μια μέρα για να σκεφτούμε αυτά τα θέματα, θα βλέπαμε πόσο ανόητη και αδύναμη είναι πραγματικά η επιθυμία να τα έχουμε όλα. Θα ήμασταν πολύ διαφορετικοί άνθρωποι με καινούργιες προοπτικές και τρόπους σκέψης μόνο αν μπορούσαμε να το σκεφτούμε σοβαρά. Η αναζήτηση για περισσότερα, μας έχει αφήσει με ελάχιστο χρόνο για αυτά που πραγματικά έχουν σημασία. Θα τα παρατούσα όλα αν σήμαινε να ζήσω τις βόλτες που δεν έκανα ποτέ, τις αγκαλιές που δεν έδωσα ποτέ, τα φιλιά που δεν είχα ποτέ να προσφέρω στα παιδιά μου και στα άλλα αγαπημένα μου πρόσωπα και τα αστεία που δεν κατάφερα ποτέ να πω. Αυτές θα ήταν οι καλύτερες στιγμές για να θυμόμαστε, γιατί αυτά είναι εκείνα που θα μας έφερναν τόση ευτυχία. Και μεις, σπαταλάμε καθημερινά τον χρόνο μας στη φιλαργυρία, την επιτυχία, τα υλικά αγαθά και την απληστία.

Ο κόσμος είναι σχεδιασμένος για να μας καταθλίβει. Βλέπετε δεν είναι πολύ καλό για την οικονομία να είμαστε ευτυχισμένοι. Αν ήμασταν ευχαριστημένοι με αυτά που είχαμε, δεν θα είχαμε λόγο να θέλουμε περισσότερα. Πώς πωλείται μια ενυδατική κρέμα αντιγήρανσης; Κάνουμε κάποιον να ανησυχεί για τη γήρανση. Πώς κάνετε τους ανθρώπους να ψηφίσουν ένα πολιτικό κόμμα; Τους κάνετε να ανησυχούν για τη μετανάστευση. Πώς τους κάνετε να αγοράσουν ασφάλιση; Κάνοντάς τους να ανησυχούν για τα πάντα. Πώς τους πείθετε να κάνουν πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις; Τονίζοντας τα σωματικά ελαττώματα τους. Πώς τους κάνετε να παρακολουθήσουν μια τηλεοπτική εκπομπή; Κάνοντάς τους να ανησυχούν μήπως χάσουν αν δεν. Πώς τους κάνετε να αγοράσουν ένα νέο smartphone; Κάνοντάς τους να νιώθουν ότι μένουν πίσω.

Το να μη συμμετέχεις και να μη καθορίζεσαι από όλες αυτές τις φτιαχτές ανάγκες, γίνεται ένα είδος επαναστατικής πράξης.

“Να είμαστε ευχαριστημένοι με τη δική μας μη αναβαθμισμένη ύπαρξη. Το να νιώθουμε άνετα με τον ακατάστατο, ανθρώπινο εαυτό μας, δεν θα ήταν καλό για τις επιχειρήσεις”.

– Ματ Χέιγκ,

Γίνε η αλλαγή. Μάθε πώς να είσαι ευχαριστημένος με αυτό που ήδη έχεις. Επαναπρογραμματίσε τη νοοτροπία σου για θετική προοπτική και ευγνωμοσύνη, ηρεμία και το πιο σημαντικό, ζήσε το τώρα. Αφαιρέσε τα προγράμματα που δεν σε εξυπηρετούν πλέον, τις αυτοπεριοριστικές πεποιθήσεις που σε εμποδίζουν να αναπτυχτείς στο μέγιστο των δυνατοτήτων σου.

Διευρύνε την αυτογνωσία και τη συνειδητότητα σου.

Δημοσιεύθηκε στη Article