Ένας καλός ηθοποιός για να μπορέσει να αποδώσει τον ρόλο του πειστικά, πρέπει να είναι απολυτά ταυτισμένος με τον ρόλο που παίζει και να τον ζει. Κάπως έτσι ζούμε και μεις τη ζωή μας χωρίς καν να το ξέρουμε. Από κάποια ηλικία και μετά είμαστε μέσα στο πετσί ενός ρόλου που φτιάξαμε με όλες τις επιρροές και συμμορφώσεις που υποστήκαμε σαν μικρά παιδιά.
Οι πιο πολλοί συνεχίζουν σε όλη τους τη ζωή να υποστηρίζουν το ρόλο τους μέχρι να πέσει η αυλαία. Άλλοι αλλάζουν ρόλους σε κάποια φάση της ζωής τους και άλλοι παίζουν διάφορους ρόλους ανάλογα με το ακροατήριο που έχουν μπροστά τους. Δυστυχώς, ελάχιστοι είναι εκείνοι που μπορούν να διακρίνουν τη πραγματικότητα από το ρόλο. Είναι εκείνοι που έχουν ξυπνήσει από τον λήθαργο του θεάτρου της κοινωνίας με όλα αυτά που περιλαμβάνει και σε όλες τις πτυχές της, είτε αυτό είναι σχέσεις, οικογένεια, κοινωνία, σχολείο και θρησκεία.
Αναπτύξαμε ένα σενάριο το οποίο ακολουθεί τους κανόνες που θεσπιστήκαν από τον καιρό που υπάρχουν άνθρωποι που είναι η εξέλιξη αρχέγονων κοινωνιών. Ακολουθούμε αυτό που φαίνεται να προσφέρει ασφάλεια, τάξη, σταθερότητα. Αυτό που μέσα από τις ανάγκες του ο άνθρωπος θέλει να είναι αποδεκτός και να ανήκει σε ένα σύνολο. Υπάρχουν όμως οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες που για δικό τους όφελος πείθουν τους υπολοίπους για ανάγκες ανύπαρκτες και ανωφελές, παρασέρνοντας τις κοινωνίες πιο βαθειά στην πλοκή του έργου.
Όταν βλέπεις όνειρο, ουσιαστικά το ζεις χωρίς να γνωρίζεις ότι, ότι συμβαίνει, συμβαίνει μέσα στο μυαλό σου. Δεν γνωρίζεις ότι είναι όνειρο μέχρι να ξυπνήσεις. Κι’ αυτό το ίδιο είναι. Ο ρόλος σου ανταποκρίνεται στο κόσμο που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου.
