Μιά όμορφη και διδακτική ιστορία που μετάφρασα από τα αγγλικά.
Προσέλαβα έναν υδραυλικό για να με βοηθήσει να αποκαταστήσω μια παλιά αγροικία και είχε μόλις τελειώσει μια δύσκολη πρώτη μέρα στη δουλειά. Ένα σκασμένο λάστιχο του στοίχισε μια ώρα δουλειάς, το ηλεκτρικό του τρυπάνι είχε χαλάσει και το παλιό του φορτηγάκι αρνήθηκε να ξεκινήσει.
Γι’ αυτό τον πήρα εγώ στο σπίτι του. Καθόταν στο αυτοκίνητο σαν πέτρα χωρίς να βγάλει λέξη από το στόμα του. Όταν φτάσαμε, με κάλεσε να γνωρίσω την οικογένειά του. Καθώς περπατούσαμε προς τη πόρτα, περνώντας από την μπροστινή αυλή, σταμάτησε για λίγο μπροστά από ένα μικρό δέντρο, και με τα δύο του χέρια άγγιξε τις άκρες των κλαδιών.
Όταν άνοιξε την πόρτα, έγινε μια εκπληκτική μεταμόρφωση. Το πρόσωπό του φωτίστηκε με ένα χαμόγελο, αγκάλιασε τα δύο μικρά παιδιά του και έδωσε ένα φιλί στη γυναίκα του. Με σύστησε και με πήγε πίσω στο αυτοκίνητο.
Περάσαμε από το δέντρο και ενώ με έτρωγε η περιέργειά μου, τον ρώτησα για αυτό που τον είχα δει να κάνει μόλις φτάσαμε. Και απάντησε, «Α, αυτό είναι το δέντρο των προβλημάτων μου», συνέχισε «Ξέρω ότι δεν μπορώ να μην έχω προβλήματα στη δουλειά, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι αυτά τα προβλήματα δεν θα μπουν στο σπίτι με τη γυναίκα μου και τα παιδιά. Απλά τα κρεμάω στο δέντρο κάθε βράδυ όταν επιστρέφω σπίτι και ζητάω από τον Θεό να τα φροντίσει. Μετά το πρωί τα ξαναπαίρνω». «Το αστείο είναι», είπε χαμογελώντας, «όταν βγαίνω το πρωί για να τα πάρω, είναι πολύ πιο λίγα από ότι θυμάμαι να κρέμασα το προηγούμενο βράδυ».
Αγνώστου συγγραφέα