Η ισορροπία προϋποθέτει την προσπάθεια που χρειάζεται όταν δυο αντίθετες δυνάμεις έρχονται αντιμέτωπες και χρειάζεται μια συνεχείς και εναλλασσόμενη ‘εξίσωση’ όπου οι δυνάμεις ενισχύονται και εξουδετερώνονται. Οι αντίθετες δυνάμεις είναι δεδομένες μέσα στην διάσταση αυτή που ζούμε. Η φύση είναι φτιαγμένη να είναι σε συνεχή ισορροπία. Σε κάθε περίπτωση δημιουργείται ένας αυθόρμητος μηχανισμός που έλκεται προς την ισορροπία. Ο άνθρωπος σαν μέρος της φύσης και ο ίδιος, έχει την ίδια ιδιότητα με μια μικρή διαφορά.
Ο άνθρωπος έχει την ικανότητα ή την δυνατότητα να εμποδίζει την φυσική έλξη προς την ισορροπία χρησιμοποιώντας προγράμματα του νου και του εγκεφάλου που έχει, άθελα του εγκαταστήσει και λειτουργούν σε αντίθεση με αυτή την φυσική λειτουργία. Αυτές οι δυνάμεις είναι νοητικές ή όπως καλύτερα τις ξέρουμε, ψυχικές. Πιο συγκεκριμένα σκέψεις και συναισθήματα.
Η διαφορά των σκέψεων και των συναισθημάτων με τις φυσικές δυνάμεις, είναι ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι κατασκευασμένα μέσα στη συνειδητότητα μας και καθορισμένα από τις αντιλήψεις μας, αποτέλεσμα προγραμματισμού και συμμόρφωσης που πήραμε σαν παιδιά. Γι’ αυτό το λόγο οι μεταβλητές διαφέρουν σημαντικά. Η αλήθεια είναι ότι τα αντικρουόμενα μέρη είναι κι’ αυτά μια κατασκευασμένη υπόθεση. Για παράδειγμα αντικρούονται, το ‘αργά’ με το ‘γρήγορα’. Το αργά και το γρήγορα είναι ουσιαστικά σχετικές έννοιες που αποκτήσαμε ή δημιουργήσαμε, και έχουμε πιστέψει, σε σημείο που έγινε η ‘αλήθεια’ μας. Δεν είναι όμως, γιατί αν ήταν αλήθεια, θα ήταν σε όλες τις περιπτώσεις το ίδιο για όλους μας. Γι’ αυτό λοιπόν μπορούμε να στοχαστούμε την ‘αμφιβολία’ αυτή, απέναντι στις πεποιθήσεις μας, για να δούμε ότι απλά είναι δικά μας δημιουργήματα, χωρίς καμιά λογική ή θεμέλιο, ή αρχή, αλλά μια σύμβαση για κοινωνική συμμόρφωση.
Μέσα από την αμφισβήτηση των περιοριστικών πεποιθήσεων μας θα γνωρίσουμε αν ακολουθούμε την αλήθεια. Τότε είναι που τα ασυνείδητα προγράμματα έρχονται στο φως, δηλαδή γίνονται συνειδητά, και ο μηχανισμός αρχίζει και επαναλειτουργεί και μέσα σε ένα σχετικό χρονικό διάστημα επανέρχεται η ‘ψυχική’ ισορροπία.
