Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γνωρίσουμε, τι ή ποιοι είμαστε. Το μόνο που μπορούμε να γνωρίσουμε, είναι όλα αυτά που δεν είμαστε. Αυτό μπορούμε να το κατανοήσουμε με μια απλή και λογική εξήγηση. Είναι λογικό αν πούμε ότι, ό,τι έρχεται στην αντίληψη μας δεν μπορεί να είμαστε εμείς. Δηλαδή, δεν μπορούμε να είμαστε αντικείμενο στην αντίληψη μας. Είμαστε το υποκείμενο το οποίο αντιλαμβάνεται. Αν προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τον εαυτό μας, τότε είναι σαν να λέμε ότι, θα κάνουμε τον εαυτό μας αντικείμενο στην αντίληψη μας. Εάν το υποκείμενο μετατραπεί σε αντικείμενο, τότε παύει να είναι υποκείμενο, δηλαδή, τώρα ποιος είναι εκείνος που θα αντιλαμβάνεται το εαυτό του; Ξέρω ότι ακούγεται παράδοξο ή και ίσως δυσνόητο, αλλά ο παραλληλισμός που ακολουθεί μπορεί να μας βοηθήσει.
Φανταστείτε ότι φοράτε ένα γάντι πάνω στο χέρι σας. Ας υποθέσουμε τώρα ότι το γάντι είναι αντικείμενο και το χέρι, υποκείμενο. Το χέρι έχει σαν μοναδικό τρόπο να γνωρίζει οτιδήποτε μέσω της αφής, με μοναδική εξαίρεση το ίδιο το χέρι, τον εαυτό του. Δηλαδή το χέρι δεν μπορεί να αγγίξει και να νιώσει το ίδιο χέρι. Μπορεί όμως να νιώσει το γάντι που φορά. Όμως μετα από πολύ καιρό το έχει συνηθίσει και ξέχνα ότι το φορά. Όλες οι αλληλεπιδράσεις του χεριού μέσα στο περιβάλλον του γίνονται με το γάντι, σαν πρώτη επαφή. Τώρα το χέρι πιστεύει ότι είναι το γάντι. Ταυτίστηκε με την αίσθηση του, ξεχνώντας ότι στη πραγματικότητα είναι χέρι. Και τώρα σαν γάντι ψάχνει να γίνει χέρι.
Η παραδοξότητα είναι ότι δεν θα μπορέσει ποτέ το γάντι να γίνει χέρι. Είναι ένας φαύλος κύκλος που δεν τελειώνει ποτέ. Το χέρι θα αγνοεί το γεγονός ότι δεν είναι γάντι και το γάντι θα κάνει υπερπροσπάθειες να γίνει χέρι.
Μόνο μια λύση υπάρχει. Να φύγει το γάντι από το χέρι και να φανεί η πραγματικότητα. Ότι ποτέ, ούτε για μια στιγμή θα μπορούσε να ήταν γάντι. Όλη την ώρα ήταν πάντα χέρι αλλά το αγνοούσε. Φανταστείτε την ανακούφιση που θα ένιωθε με αυτή την αποκάλυψη και πόσο πιο αυθεντικά και άμεσα μπορεί τώρα να έχει εμπειρία το περιβάλλον του.
Αυτός ο παραλληλισμός χρησιμοποιήθηκε για να δούμε πως το ίδιο πράγμα συμβαίνει με μας. Το γάντι είναι οι σκέψεις, τα συναισθήματα και το σώμα μας. Το χέρι, αυτό που πραγματικά είμαστε. Να βγάλουμε το γάντι σημαίνει ότι γνωρίζουμε τι δεν είμαστε και ζούμε πλέον από το αυθεντικό μας εαυτό. Τον εαυτό που ζούσαμε όταν είμαστε παιδιά, πριν ακόμα μας φορέσουν το “γάντι”.
