Φανταστείτε τη ζωή σαν ένα όνειρο. Οι περισσότεροι από εμάς προσπαθούμε να κάνουμε αυτό το όνειρο όσο πιο ευχάριστο και όμορφο γίνεται. Κυνηγάμε ευχάριστες εμπειρίες, χτίζουμε ουσιαστικές σχέσεις και καλλιεργούμε θετικά συναισθήματα. Αυτή είναι η τέχνη του να ζεις επιδέξια και με σκοπό, δημιουργώντας το «καλύτερο όνειρο» που θα μπορούσαμε να οραματιστούμε.
Υπάρχει όμως και μια άλλη προσέγγιση. Αντί να χειραγωγούμε το περιεχόμενο των ονείρων, τι θα γινόταν αν εξερευνούσαμε τη φύση του ίδιου του ονείρου; Με αυτή την εναλλακτική επιλογή μπορούμε να διερωτηθούμε: Από τι αποτελείται στην πραγματικότητα αυτή η εμπειρία, ανεξάρτητα από το περιεχόμενό της;
Και εδώ είναι το κλειδί: Ενώ η ζωή μας ρίχνει απροσδόκητες δυσκολίες, ακόμη και οι καλύτερες προσπάθειές μας για τον έλεγχο των περιστάσεων συχνά αποτυγχάνουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε την επιθυμία μας για καλή ζωή. Σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν όρια στη διαμόρφωση των ονείρων.
Αν φανταστούμε έναν εφιάλτη, που όσο τρομακτικός κι’ αν είναι, τελικά ήταν ένα όνειρο. Όταν ξυπνήσουμε, αναγνωρίζουμε ότι δεν ήταν αλήθεια. Θα μπορούσε η ξύπνια ζωή μας να είναι παρόμοια; Ίσως οι αγώνες μας, οι χαρές μας και όλα τα ενδιάμεσα να είναι όλα εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας, όπως και οι χαρακτήρες των ονείρων.
Ο νους κατηγοριοποιεί και ορίζει τις εμπειρίες με ετικέτες όπως «χαρούμενος» ή «λυπημένος». Ωστόσο, όταν εμβαθύνουμε πραγματικά στην αίσθηση οποιασδήποτε εμπειρίας, ανακαλύπτουμε κάτι πιο βαθύ: ότι αυτές οι ετικέτες αποτυγχάνουν να συλλάβουν την απεραντοσύνη και τη λεπτότητα της στιγμής.
Η πρώτη προσέγγιση της ευτυχίας υποθέτει ότι οι εμπειρίες είναι αυτές που ορίζουμε εμείς. Λαχταρούμε φυσικά τις θετικές ετικέτες και αποφεύγουμε τις αρνητικές. Αλλά η δεύτερη προσέγγιση αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια, ότι οι εμπειρίες είναι πολύ περισσότερο από ετικέτες. Υπάρχει μια ευζωία σε κάθε στιγμή, ανεξάρτητα από τις ετικέτες. Είναι ο ίδιος ο ιστός της πραγματικότητας που υπάρχει τόσο στη λύπη όσο και στη χαρά.
Πώς αξιοποιούμε αυτή τη βαθύτερη ευζωία; Με το να αναπτύξουμε μια περιέργεια γύρο από τις εμπειρίες μας. Να εξερευνήσουμε το αναπάντητο ερώτημα, από τι πραγματικά αποτελούνται. Να νιώσουμε το μυστήριο στην ολότητα του. Να συνειδητοποιήσουμε ότι οι εμπειρίες δεν μπορούν να αποτυπωθούν με το να τους δίνουμε ονόματα και με ετικέτες.
Συνεχίζουμε να προσπαθούμε για μια καλή ζωή, αλλά αγκαλιάζουμε και τη δεύτερη προσέγγιση. Να ανακαλύψουμε ότι τα «προβλήματα» μας είναι απλώς το πάντα παρόν μυστήριο της πραγματικότητας που ξετυλίγεται κάθε στιγμή. Είναι μια ευτυχία που ξεπερνά τα ονόματα και τους προσδιορισμούς, μια ηρεμία που την βρίσκουμε ξυπνώντας μέσα στο ίδιο το όνειρο.
