Ο νους, σαν ζωγράφος

Με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, δεν είμαστε οι δημιουργοί των σκέψεων, ούτε αυτοί που δεσμεύονται από αυτές. Ο νους, όπως ένας ζωγράφος, προβάλλει εικόνες στην οθόνη της Επίγνωσης, ωστόσο αυτές οι εικόνες, παροδικές και εφήμερες, δεν έχουν καμία πραγματική ουσία.

Αναδύονται και πέφτουν μόνες τους, σαν σύννεφα που περνούν από τον ουρανό, ενώ η ίδια η πραγματικότητα του ουρανού, η Επίγνωση στην οποία όλα εμφανίζονται, παραμένει ανέγγιχτη, καθαρή και πάντα παρούσα.

Όσο περισσότερο επενδύουμε σε αυτές τις φευγαλέες ιδέες, τόσο περισσότερο παραβλέπουμε την απλότητα της αλήθειας που είναι πάντα διαθέσιμη σε οποιαδήποτε στιγμή και οπουδήποτε. Αφήνοντας το φανταστικό, αυτό που μένει είναι η ασύλληπτη πραγματικότητα που δεν απαιτεί καμία προϋπόθεση ή ιδιότητα για να την συναντήσουμε.

Η αληθινή ελευθερία δεν έγκειται στον έλεγχο του νου, αλλά στη συνειδητοποίηση αυτού που παρακολουθεί χωρίς ανάμειξη ή κριτική. Η πραγματικότητα, στην πιο αγνή της μορφή, ούτε κατασκευάζεται ούτε καταστρέφεται από τον νου. Είναι απλή, αναμέμνοντας την συνειδητοποίηση της, σε κάθε στιγμή.