Τα μοτίβα και οι μηχανισμοί προστασίας

Ένας από τους λόγους που τα μοτίβα στη ζωή μας, μας κρατούν κολλημένους και εξακολουθούν να υπάρχουν, είναι κάποιες δράσεις που αναλαμβάνουμε.

Όλοι έχουμε βασικές περιοριστικές πεποιθήσεις που δημιουργήθηκαν πιο πολύ στη παιδική μας ηλικία. Όπως για παράδειγμα: δεν είμαι αρκετά καλός, δεν είμαι αρκετά σημαντικός, δεν νιώθω ασφαλής, δεν έχω τον έλεγχο. Αυτό όμως δεν είναι και το πιο σημαντικό κομμάτι που μας κρατά σε ένα φαύλο κύκλο μοτίβων που απορρέουν από τις όποιες πεποίθησις μπορεί να αποκτήσαμε.

Όταν δημιουργούνται αυτές οι πεποιθήσεις, δημιουργείται και κάτι άλλο μαζί με αυτές, και αυτή είναι η στρατηγική προστασίας που επινοούμε σαν μηχανισμός διαχείρισης κινδύνου. Ο σκοπός των στρατηγικών αυτών είναι να αποτρέψουν τις πεποιθήσεις από το να γίνουν πραγματικότητα. Δηλαδή οι τρόποι που χρησιμοποιούμε για να αποφύγουμε όποιες καταστάσεις πιθανόν να μας κάνουν να νιώσουμε άβολα ή να αντιδράσουμε σε συμπεριφορές που θεωρούμε απειλητικές γιατί πυροδότησαν μια περιοριστική πεποίθηση.

Αν λοιπόν πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί, θα αναπτύξουμε, για παράδειγμα, μια στρατηγική αποφυγής σχέσεων. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Η στρατηγική προστασίας καταλήγει πάντα να ενισχύει και να αποδεικνύει την πεποίθηση ως αληθινή.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Το πρώτο πράγμα, είναι να αποκαλύψουμε ποιες είναι οι βασικές μας πεποιθήσεις. Στη συνέχεια να αναζητήσουμε τις στρατηγικές που έχουμε επινοήσει για να αποτρέψουμε τις βασικές μας πεποιθήσεις από το να γίνουν πραγματικότητα.

Είναι μια συνεχόμενη διαδικασία, που με επιμονή και υπομονή και με καλοσύνη και αγάπη προς τον εαυτό μας, να προκαλέσουμε τις πεποιθήσεις και τους μηχανισμούς σε σημείο που να μη κάνουν πλέον νόημα. Να δούμε, σαν ενήλικες, την πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσουμε ότι βασίσαμε την στάση και την αξία μας πάνω σε μια ιδέα που δεν ήταν καν δική μας αλλά και παντελώς άκυρη.