Υπάρχουν δύο πρωταρχικές δυνάμεις που διαμορφώνουν τη ζωή μας: η εσωτερική μας πάλη μεταξύ αγάπης και φόβου και η εξωτερική επιρροή των μαθησιακών συμπεριφορών, ιδιαίτερα εκείνων που κληρονομήσαμε από τους φροντιστές μας.
Η πρώτη δύναμη πηγάζει από μια βαθιά ριζωμένη ανασφάλεια, που έχει τις ρίζες της στην πεποίθηση ότι είμαστε εγγενώς ανεπαρκείς και ανάξιοι. Αυτή η πεποίθηση προέρχεται συχνά από εμπειρίες της παιδικής ηλικίας όπου ήμασταν εξαρτημένοι να αναζητήσουμε την ασφάλεια της επιβίωσης αλλά και την εξωτερική επικύρωση και αποδοχή. Ως αποτέλεσμα, συμμετέχουμε σε έναν συνεχή κύκλο αναζήτησης αγάπης και επιβεβαίωσης, ενώ ταυτόχρονα φοβόμαστε την απόρριψη και την αποδοκιμασία. Αυτή η εσωτερική σύγκρουση δημιουργεί μια αίσθηση διαρκούς ανεπάρκειας, με αποτέλεσμα να αποσπάμε την προσοχή μας με οτιδήποτε που μας φέρνει λιγότερο αντιμέτωπους με τις πεποιθήσεις που θεωρούμε σαν αλήθειες.
Η δεύτερη δύναμη που εκδηλώνεται είναι η ασυνείδητη υιοθέτηση των συμπεριφορών και των προτύπων σκέψης των φροντιστών μας. Κατά τη διάρκεια των μορφωτικών μας χρόνων, απορροφούμε τις αξίες, τις πεποιθήσεις και τις συνήθειες των φροντιστών μας, επειδή μέχρι την ηλικία των εφτά, δεν έχει ακόμη αναπτυχτεί το μέρος του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την κριτική σκέψη. Δεν αμφισβητούμε αυτά που κάνουν οι άλλοι, θεωρώντας ότι έτσι είναι ο κόσμος. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη διαιώνιση επιβλαβών προτύπων και περιοριστικών πεποιθήσεων, εμποδίζοντας την ανάπτυξη μας και εμποδίζοντας την ικανότητά μας να ζούμε ως ο αυθεντικός εαυτός μας.
Για να απαλλαγούμε από αυτά τα αυτοπεριοριζόμενα πρότυπα, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουμε την ύπαρξή τους και τον αντίκτυπό που έχουν στη ζωή μας. Αυτό απαιτεί ενδοσκόπηση και αυτοεπίγνωση, επιτρέποντάς μας να εντοπίσουμε συγκεκριμένες συμπεριφορές και πεποιθήσεις που δεν μας εξυπηρετούν πια. Προκαλώντας αυτά τα ριζωμένα μοτίβα και αγκαλιάζοντας τον αυθεντικό μας εαυτό, μπορούμε να αρχίσουμε να βιώνουμε μεγαλύτερη ελευθερία, πληρότητα και ηρεμία. Αυτό το ταξίδι αυτο-αποκάλυψης είναι συχνά προκλητικό, αλλά είναι απαραίτητο για να ζήσουμε μια αληθινά ουσιαστική ζωή.
